maandag 27 februari 2012

Mijn verslag van het 30e GroenLinks congres

Zaterdag 11 Februari was ik wel heel vroeg op (omgeving 4:00), zelf wilde ik 9:15 aanwezig zijn op het GroenLinks congres in verband met bonnenruil en een paar mensen die ik vooraf nog snel even wilde spreken.

Vlak voor het congres 9/10 Februari werd ik mede door beïnvloeding van de media wel zo Kunduz moe dat ik overwoog om zelf een stukje pep talk in elkaar te sleutelen en er een symbolische motie van te maken maar de vraag voor mezelf was, wat ik allemaal zou willen vertellen.

- Heel kort samen gevat hoe de Kunduz missie ontstaan was en de gevolgen ervan binnen GroenLinks
- Aangeven dat GroenLinks meer is dan Kunduz alleen en ook aankomen met punten en ideeën die wel en niet in de media verschenen waren. De nadruk leggen op dat GroenLinks oog heeft voor de toekomst en op lange termijn durft te denken. Veel partijen durven dat niet, 1 van de redenen waarom ik mij zo thuis voel binnen GroenLinks (langste deel van de spreektijd innemen).
- Kort samen vatten wat het stoppen van de Kunduz missie concreet zou inhouden voor dit kabinet en misschien Jolande die niets te verwijten valt, want ook zonder ondersteuning van GroenLinks gaat de Kunduz missie gewoon door en heb ik zelf liever dat GroenLinks de grenzen aangeeft in de vorm van tot hier en niet verder!

Vat zo’n verhaal maar kort samen, vind op het laatste moment gelijkgestemden die er nog ff een klein correctie lintje overheen willen halen en dan nog spreek bonnen verzamelen aiaiai.

Betreffende zaterdag begon al goed, zelf was ik op tijd wakker (iets te vroeg) en ging eerst maar even wat eten en twitteren gevolgd door een douche, broodjes smeren, wat dingen na lezen en voor de zekerheid de actuele NS reisinformatie raadplegen i.v.m. storingen etc; wegens de vorst.

Ik vertrok helaas om 6:42 i.p.v. 6:30 (mijn trein zou vertrekken om 7:08), dat werd even heel hard fietsen zonder handschoenen aan. Bijna aangekomen bij het station zag ik op de klok dat het al 7:11 was, verminderde ik snelheid richting fietsenstalling, sprong van de fiets af maar bleef stevig door lopen.

Aangekomen in het halletje, zat ik naar mijn idee enkele minuten te pielen met de rits van mijn linker jaszak omdat mijn portemonnee er net niet uit wilde. Vlak na mij, gewoon binnen een minuut kwam een kerel met veel gehijg en gepuf binnen alsof hij haast had en ik werd er eigenlijk alleen maar zenuwachtig van dus trok mijzelf terug en zij:”Gaat u maar even voor.”, werd daarop vriendelijk bedankt en ik had daarna mijn portemonnee met deur pas goed bij de hand en stalde dus ook mijn fiets.

Wel snel naar buiten gelopen en buiten bij zo’n kaartjes paal keurig netjes een kaartje gekocht, bleek er ook nog iemand zijn geweest die daarin een muntje van 50 cent had achter gelaten (handig voor winkel karretjes, maar wel vaag). Met het kaartje stak ik die ook gewoon in mijn zak.

Onbewust bleef ik stevig door lopen of zelfs rennen om het stations gebouw heen richting de trap die mij naar de overzijde van het spoor zou brengen, tegelijkertijd hoorde ik een trein denderen die snelheid aan het verminderen was. Dat was echt een trein die letterlijk mijn neus voorbij ging (10a 20 seconden te laat), vloek, baal had ik maar.

Toen de trein weg was zat de meneer aan de overkant nog keurig 10 minuten te wachten, wilde een shaggie draaien maar aangezien mijn vingers behoorlijk bevroren aanvoelden dacht ik dat wil ik even in het afgesloten hokje doen.

Men had keurig netjes een fles cola en een lege fles berenburg voor mij achter gelaten, de bankjes waren alleen goor alsof er geschut en gespoten was met de cola fles en het stonk er ook behoorlijk.

Snel wat foto’s gemaakt en toch maar weer naar buiten gegaan. Mijn nicotine gehalte weer op pijl gebracht en na een half uurtje wachten verliep de trein reis richting Utrecht soepel.




In de trein nogmaals alle moties door genomen, met name de moties waarbij een dikke kruis krul of vraagteken stond en schreef er voor mezelf een duidelijkere toelichting bij als ik dat al niet gedaan had (voorbereiding of aandacht trekken?).

Omstreeks 9:30 was ik aanwezig op het congres, ruim de tijd om even mijn stemkastje en spreekbonnen te bemachtigen, was nog een poosje op zoek naar Jan Sinnige maar kon hem helaas nergens vinden (wilde nog even bijpraten omtrent spreektijd).

Voordat het congres van start ging even handjes geschut met onbekende collega’s van mij, over en weer wat adviezen gedeeld om vervolgens een beetje in discussie te gaan over diverse thema’s die spelen wat anders en beter zou kunnen binnen het huidige kabinet en hoe GroenLinks hier het beste zou op kunnen inspelen. Mijn GroenLinks tas wat bij gevuld met diverse boeken waarmee ik veel affiniteit heb om thuis eens goed na te lezen en daarna kon het congres beginnen ;-)

Na het welkomstwoord, het steeds voller worden van de zaal schoof ik 1 maal op naar een paar plekjes verder naar links en kreeg ik aan beide zijden van mij leuke GroenLinksers te zitten waarbij we onderling wel eens even met wat opmerkingen kwamen nadat we elkaar even hadden voorgesteld.

Wat mij het best is bijgebleven was o.a. de motie van Dwars, we hebben zin in de toekomst!
Natuurlijk hebben we zin in de toekomst, maar de spreekster zette dat wel even heel goed neer.

Jesse Klaver was ook goed bezig zeker op het sociale vlak, GrloenLinks wil naar een samenleving waarbij een handicap geen beperking is. De vonken en de energie spatten er vanaf de wijze waarop hij dat bracht.

Het afscheid als partijvoorzitter Henk Nijhof vond ik jammer, wel sprak hij ons mooi en oprecht toe en ik geloof ook echt niet dat wij van hem als persoon afscheid hebben genomen.

Tijdens de pauzes had ik nog even veel bij gekletst met diverse Hyves en Twitter vrienden, leuk om jullie allemaal weer even getroffen te hebben.

De stemmingen waren ook leuk, zelf zat ik telkens bij de meerderheid en de moties die zelf het meest belangrijk vond werden met een ruime meerderheid behaald. Toen vloog er wel even met een glimlach de gedachte door mijn hoofd heen:”Kijk”,”nu weet je ook waarom jij een echte GroenLinkser bent”.

Bij de afsluiting van het congres hielt Jolande Sap nog een speech en daarna was er tijd voor een hapje en drankje. Tussendoor een paar keer naar buiten gegaan en ik raakte op een bepaald moment met iemand aan de praat van GroenLinks Nijmegen, deze verzocht mij later binnen om aan te schuiven bij het tafeltje waar zij stonden/zaten, vloog er in eens een hand over tavel:”Hey Klaas”, trof ik voor de 2e keer een oude ‘school’ vriendin die ik in jaren niet meer gezien had en alleen op twitter volg etc; Gezellig nog wat na gepraat en daarna maar langzaam onderweg gegaan naar huis.

Zelf was ik met een heel goed gevoel thuis gekomen.